FOLTRANS CENTER

Myślałam, że moja firma jest najgorsza, dopóki nie zaczęłam szukać innej pracy. Wtedy zrozumiałem, że nie ma na co narzekać. My, Ukraińcy, Białorusini i Rosjanie, jesteśmy winni tego, że zagraniczni pracodawcy traktują nas bez szacunku. Zgadzamy się na wszystko, tolerujemy i pracujemy za niskie płace. A wtedy sytuacja będzie tylko się pogorszyć. Wkrótce stanie się to oczywiste.

Dołączyłem do firmy w czerwcu 2016 roku jako Ukrainiec. Na początku wszystko było w porządku: praca, płatność. Ale po nowym roku 2017 firma zaczęła mieć problemy finansowe, w szczególności opóźnienia w płatnościach i problemy z dietami (różnią się w każdym kraju, jak diety na podróże służbowe na Ukrainie) i richaltami (opłaty za noclegi w domkach ). Pracowałem według systemu 6 tygodni w trasie, 2 tygodnie w domu. Niektórzy pracowali według schematu 3/1. Byli też tacy, którzy pracowali trzy miesiące i dłużej. Otrzymałem chyba najmniej ze wszystkich Ukraińców — 1920 zł plus diety i zasiłki. Mój rodak z Winnicy otrzymał 3200 zł (stawka podstawowa plus dodatek za oszczędzanie paliwa), diety i dopłaty. Maszyny ciągle się zmieniały, a 75-80% pracy polegało na transporcie metalu. W firmie najwięcej pobrań mieli ci, którzy mieli najlepsze relacje z kadrą zarządzającą (nawet 25% wszystkich pobrań), a ich wynagrodzenie było zróżnicowane. Kiedy trochę zachorowałam, nie było już możliwości odpoczynku, a jedna osoba w ogóle nie chciała się komunikować. We wrześniu 2017 roku musiałem zrezygnować ze stanowiska. Generalnie wszystko trzeba kontrolować: robić zdjęcia samochodów i naczep.